Laatst had ik een mooi gesprek met een klant. Ze vond het concept van de waardebepaling erg mooi, maar vroeg zich wel af hoe het zat met commitment.
Wat als in commitment geen pijn, angst of verdriet meer zit?
Alleen verlangen?
Want ja, als je afspreekt om een traject te volgen tegen een bepaald tarief, ga je een commitment aan. Als je de eerste factuur betaalt voordat je begint, start daar al de commitment. En ik moest haar gelijk geven. Ja, dat is inderdaad hoe het nu werkt. Maar... Wat als dat niet meer hoeft? * Wat als geld niet meer bepaalt of jij je ergens aan gaat verbinden? * Wat als jij vanuit je verlangen de weerstand opzij kunt zetten? * Wat als jij geen angst, schuld of schaamte nodig hebt om je stappen te zetten? * Wat als bovenstaande gevoelens zelfs uit jouw leven mogen verdwijnen? Ik geloof in een nieuwe wereld waarin we dit niet meer nodig hebben. Waar we emoties voelen, maar waarbij ze voorbij zijn voordat ze vastgezet worden in het lichaam. Waar we niet vanuit de pijn groeien, maar vanuit verlangen. Waar we stappen zetten, terwijl we ons veilig in ons lichaam voelen. Waar we uit nieuwsgierigheid onze grenzen verkennen en op gevoel bepalen welke nieuwe mogelijkheden wel en niet bij ons passen. Deze wereld komt er niet zomaar. Daarvoor zijn pioniers nodig die het anders doen. Die ruimte maken voor anderen om dezelfde stap te zetten. In deze tijd waarin we zo collectief met onze trauma's aan de slag gaan, een tijd waarin patronen doorbroken worden. In deze tijd is er ruimte om anders te kijken naar commitment. Er is ruimte om commitment aan te gaan vanuit verlangen en vertrouwen. Doe je mee?